Os primeiros restos de asentamentos nas Nogais pertencen á cultura castrexa, destacando os castros de Vilabol, Vilaesteva e Quintá. Así mesmo, algúns historiadores sitúan aquí a mansión romana de "Ponche Naviae", situada na calzada romana de Braga a Astorga e boa mostra do asentamento romano nestas terras; pero, na antigüidade, As Nogais foi lugar notable do camiño real de Castela -último treito da subida a Piedrafita-, sendo a torre de Doncos e os castelos de Doiras e Valcarce quen defendían esta entrada en Galicia. Recoñecido é, tamén, que o adiantado maior de Galicia, García Rodríguez de Valcarce era o dono de Doncos alá polo século XIV, mentres que no século XV pertencía ao conde de Ayala e á condesa de Monterrey.
No século XVII, Doncos é xa unha torre abandonada, propiedade de Fernando de Toledo. Polo que se refire ao beneficio eclesiástico correspondía á casa e señorío de Torés, tenencia do marquesado de Camarasa. No século XIX, en plena Guerra da Independencia, os habitantes das Nogais resistíronse ao avance das tropas francesas, quen devastaron a torre de Doncos, ademais doutros lugares do termo municipal. Posteriormente, en 1835, os veciños formaron unha partida de voluntarios para perseguir aos carlistas.