Fontes, Robledo, Sebrás e Vilarín, sendo a densidade media por entidade, para o mesmo ano, de 24'1 hab./Km2. O topónimo Doncos parece derivar de "Duancos", xente dos Zoelas.
A importancia deste termo atópase avalada polo feito de que pola mesma cruzaba unha das vías militares romanas de Braga a Astorga. Con posterioridade, Doncos con rango de vila, posuíu xurisdición propia e integrada pola parroquia do seu nome, Ferreiros de Balboa, Nullán e Vilouta. Dentro do termo parroquial atópase, sobre un cerro, o castelo de Doncos, antigo solar dos Valcarce. De García Rodríguez de Valcarce, adiantado maior do Reino de Galicia, descende o conde de Ayala, señor de Doncos. No mesmo termo temos o palacio de Doncos, caserío do século XIX.
Polo que se refire ao templo parroquial é do século XVII e foi fundado polos predecesores do conde de Ayala e Monterrey, señores da vila de Doncos. No ano 1809, no asalto da vila por tropas francesas, a igrexa parroquial sufriu grandes danos da man da Fournier, gobernador dos franceses na cidade de Lugo.